چند روز پیش یکی از همراهان حس سوالی از من پرسید. قرار شد در قالب یک ویس کمکش کنم تا اینکه ایده ی این مقاله به ذهنم آمد! به فکر فرو رفتم… راستش قبلا من هم مشکل همین دوستمان را داشتم اما خوشبختانه توانستم با آن کنار بیایم! امروز هم میخواهم به شما یاد بدهم چگونه با آن کنار بیایید. پس با من تا آخر این مقاله همراه باشید.
میتوان گفت بیش از ۹۹/۹ درصد از مردم به ویروس EDL (اینگونه تلفش کنید : ای دی اِل) مبتلا هستند! خبر بد اینست که آن ها هیچ اقدامی در جهت درمان EDL نمی کنند. اگر شما جز آن دسته از افراد اندکی هستید که به EDL مبتلا نیستند واقعا جای تبریک دارد! اگر هم مبتلا هستید ، خب امروز میخواهیم در این مقاله این ویروس را کاملا از بین ببریم و نابودش کنیم! منظورم از ویروس EDL بهانه ای به نام عدالت است که می تواند توجیه بسیار خوبی برای تلاش نکردنتان باشد. در واقع وقتی در توضیح عدم موفقیتتان این توجیه را به کار می برید ، دیگران کاملا تاییدتان می کنند! کاملا حق با شماست! آن ها جوابی ندارند که بدهند! چون خودشان هم به EDL مبتلا هستند! برویم نابودش کنیم! آماده اید؟
- چرا باید برای من این اتفاق بیفتد؟
- چرا باید من در این خانواده به دنیا می آمدم؟
- چرا پدر فلانی پولدار است ولی پدر من نه؟
- چرا دوستم تفریحات فراوانی دارد و دائم درحال خوش گذرانی است اما من باید در سختی زندگی کنم؟
- با وجود تمام خوبی هایی که به تو کرده ام چطور توانستی با من اینگونه رفتار کنی؟
- چرا فلانی یک سوم من کار نمیکند اما ده ها برابر من درآمد دارد؟
- این منصفانه نیست!
جملات بالا برایتان آشنا نیست؟ همه ی ما ، حداقل چندبار (شاید هم خیلی بیشتر) ، برای توجیه تنبلی مان و اینکه به خودمان بفهمانیم رفتار ما کاملا درست بوده و این ما نیستیم که مقصریم ، از این قبیل جملات استفاده کرده ایم و به اصطلاح در دام عدالت افتاده ایم. بگذارید خیالتان را راحت کنم. به دنبال عدالت نگردید ، چون پیدایش نمی کنید! در جستجوی عدالت بودن دقیقا همانند پیدا کردن یک سوزن در انباری لبریز از کاه است! فرض کنید بخواهید چنین کاری انجام دهید. واقعا فرسوده می شوید! سوزن را که پیدا نمی کنید هیچ ، حتی خودتان را هم گم می کنید! عصبانی و خشمگین می شوید و از اینکه دارید چنین کار احمقانه ای انجام می دهید احساس حقارت می کنید!
موضوع جالب تر این است که همه از عدالت صحبت می کنند و وعده عدالت می دهند. تقریبا تمامی مذاهب بر عدالت تاکید دارند. شخصی که می خواهد رئیس جمهور یا نماینده مجلس بشود ، دم از عدالت میزند. حقوق بشر حرف از عدالت و برابری انسان ها میزند ، حتی سعدی هم شعری در این باره سروده که به سازمان ملل راه پیدا کرده است.
بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند
سعدی شیرازی
اما با وجود تمام این وعده ها ، حرف ها و نیت های قشنگ ، هر روزه در دنیا ، بی عدالتی های مکرری به وقوع می پیوندند! انگار اگر این بی عدالتی ها وجود نداشته باشند ، چرخ این دنیا نمی چرخد! فقر ، گرسنگی ، جنگ ، جنایت ، قاچاق انسان ها ، مافیای مواد مخدر ، طوفان ، زلزله ، کشتن انسان های بی گناه ، انسان های بیچاره ای که بدون محاکمه به زندان فرستاده می شوند و افراد گردن کلفتی که بدون زندانی شدن از محاکمه تبرئه می شوند ، کسانی که مالیتشان را پرداخت نمی کنند در مقابل کارگرانی که با حداقل دستمزد مالیتشان را پرداخت می کنند. می بینید تمامی اینها بی عدالتی هستند و هر روزه تکرار میشوند. کسی هم نمی تواند جلویشان را بگیرد! فکر می کنید می توانید؟ بسیار خب بروید امتحان کنید!
عدالت وجود ندارد!
شاید با خودتان بگویید خب این کارهای کثیف فقط از انسان ها بر می آید. چه ربطی به دنیا دارد! چرا دنیا را متهم می کنی هان؟! بسیار خب بگذارید یک گام فراتر برویم… بهتر است ببینیم طبیعت چگونه به سادگی می تواند به ما نشان دهد دنیا بر اساس بی عدالتی کار میکند!
- ببرها گوزن ها و گورخر ها را شکار می کنند ، این از نظر گوزن ها و گورخر ها اصلا عادلانه نیست!
- پرندگان کرم ها و حشرات را می خورند ، این از نظر کرم ها اصلا عادلانه نیست!
- زلزله و طوفان و سونامی انسان های بسیاری را به کام مرگ می کشاند و این از نظر ما اصلا عادلانه نیست!
- لازم نیست جای دوری برویم ، حتی ما انسان ها گوسفندان بیچاره را گردن می زنیم تا با گوشتشان کوبیده و دیزی درست کنیم و این از نظر گوسفندان اصلا عادلانه نیست! می توانید از خودشان بپرسید تا سفره دلشان را برایتان باز کنند!
اگر دنیا چنان ساماندهی شده بود که همه چیز باید عادلانه می بود ، هیچ موجود زنده ای نمی توانست یک روز دوام بیاورد. پرندگان از خوردن کرم ها منع می شدند و نفع شخصی همه باید تامین می گردید.
حال بگذارید ببینیم با داشتن ویروس EDL شما صاحب چه چیزهایی میشوید :
- به راحتی می توانید دلیل عدم موفقیتتان را توجیه کنید.
- می توانید دیگران را قانع کنید که تقصیر شما نیست.
- از زیر بار مسئولیت شانه خالی می کنید.
- به خودتان می بالید از اینکه فرد با عدالتی هستید.
- و در حالت کلی یک زندگی بدون ریسک و بدون ورود به ناشناخته ها را سپری می کنید! چیزی که آرزوی هر آدم معمولی است!
بسیار خب به سراغ راهکارهای خلاصی از شر ویروس EDL برویم :
۱- خودتان را تحت هیچ شرایطی با دیگران مقایسه نکنید.
بعضی ها وِرد زبانشان ، کلمه فلانی است! فلانی رو دیدی؟ اونطوری کرده! فلانی رو یادته؟ هیچی نبودا! شانس بهش رو آورد. ببین چه دم و تشکیلاتی راه انداخته! لطفا این زباله های ذهنی را هر چه سریعتر در کیسه زباله تان بریزید تا ماموران محترم شهرداری نابودشان کنند.
۲- این را بپذیرید که انسان ها با هم متفاوتند.
زندگی شما مال شماست ، با قوانین خودتان و به شیوه خودتان. زندگی و رفتار دیگران هم دقیقا همینطور است. پس زندگی و رفتار هر کس را مستقل در نظر بگیرید. قرار نیست اگر رفتار شما خوب و خالصانه است ، رفتار دوستتان هم مثل شما باشد! او یک انسان است با تفکرات و چارچوب های خودش. این را هم از من داشته باشید ، اصلا مانند من ملکه ذهنتان کنید : هیچ چیز از هیچکس بعید نیست!
۳- از عدم عدالت استفاده ابزاری نکنید!
به جای اینکه عدم عدالت را به عنوانی ابزاری برای تبلی و توجیه خودتان استفاده کنید ، روی این تمرکز کنید که چه میخواهید و از طریق چه راه هایی می توانید به خواسته تان برسید.
۴- فضول نباشید!
اینقدر به زندگی دیگران و کار دنیا گیر ندهید! بگذارید دیگران کار خودشان را بکنند و دنیا هم به روش خودش بچرخد! فراموش نکنید این دنیاست که قبل از شما هم وجود داشته! شما فقط حق دارید روی کار خودتان و توسعه فردی خودتان مانور بدهید. عاشق این جمله مارک تو این هستم :
خود را با تصور اینکه دنیا به شما یک زندگی بدهکار است ، فریب ندهید! دنیا چیزی به کسی بدهکار نیست و از همان ابتدا هم اینطور بوده است.
مارک تو این
به پایان این مقاله رسیدیم. فکر میکنم آن همراه حس که سوالی از من پرسید پاسخ سوالش را گرفته باشد! اگر شما هم تجربه ای دارید یا نظر متفاوتی با این مقاله دارید برایمان ینویسد… دیدگاه های متفاوت را دوست دارم… 🙂 شما را هم دوست دارم چون تا انتهای این مقاله ما را همراهی کردید! 🙂 همین حالا هوسِ یک آب هویج بستنی کردم! 🙂 تا بعد…
مقالتون خیلی خوب بود
من و دوستام یه انجمن به اسم انجمن خواهان عدالت داشتیم ولی بعد تصمیم گرفتیم درانجمن مدیتیشن و دوره های خودشناسی رو شروع کنیم تا با روحمون در عدالت و صلح زندگی کنیم❤️
بسیار هم عالی سارا جان
کسی که از سه هزار سال بهره نگیرد، تنگ دست به سر می برد. گوته
خیلی ها بودن که می خواستن عدالتو اجرا کنن ولی ناکام موندن امیدوارم به زودی از این سه هزار سال درس بگیریم.
سلام شبتون خوش .
من تازه با سایت شما اشنا شدم و باعث خوشحالیمه . نا امیدی بهم غلبه کرده بود اما با کلیپ ها و مطالب زیباتون بهم انگیزه دادین .کار شما کار بسیار با ارزش و بزرگی هستش که امید و انگیزه رو زمان ناامیدی به انسان ها تزریق میکنید
خیلی ازتون ممنونم .اجرتون با صاحب امید…
درود ملیکای عزیز.
از لطف و محبت شما سپاسگزارم…
به حس خوش آمدید. امیدوارم بتوانیم در این مسیر الهام بخشتان باشیم…
مقاله ی خوبی بود
اما وقتی میگید دنبال عدالت نباشید ،این کاملا اشتباهه درسته اگر عدالت بر قرار بود ممکن بود اصلا موجود زنده ای وجود نداشته باشه ولی این کاملا بی ربطه این طبیعته هر موجودیه و اسمش عدالت نیست
خیلی از عدالت ها هستن که فقط مخصوص انسانها هستند و اگر عدالت برقرار بود دنیا جای بهتری بود چون این عدالت واقعیه
اینکه با گفتن این که اگر عدالت بود هیچ چیز درست پیش نمیرفت اشتباهه
ولی خب میشه گفت اگر عدالت واقعی هم برقرار بود ادم ها خودشون رو پیدا نمیکردن و خوب و بد معلوم نبود🙂
سپاس دوست عزیز.
سپاس از دیدگاهتان.
منظور این است که به دنبال بهانه ای به نام عدالت برای شروع کردن نباشیم…
از وقتی با سایتتون اشنا شدم خیلی چیزا یاد گرفتم 🙂 مچکرم مقاله تون فوق العاده بود💚
بسیار عالی!
چطوری خودموونو مقایسه نکنیم؟
فقط تمرکز را بگذارید روی خودتان!
وای عالی بود آقای اکبری
لذت بردم از خوندن این مقاله
بسیار عالی فاطمه عزیز.
خوشحالم که مورد پسندتان واقع شده است.
اونی که دچار مریضی بد میشه چی؟؟
جای اینکه بپرسید چرا باید این اتفاق برای من بیفتد می توانید برعکسش را هم بپرسید؛
اییکه چرا باید این اتفاق برای من نیفتند؟! به صورت کلی فرقی نمیکند مریضی یا اتفاقی دیگر.
این ماهیت دنیاست. زندگی نه خوب است و نه بد ، زندگی همین است که هست…
مثل همیشه عالی بود
مقاله هاتون انقدر خوبن آدم کیف میکنه 😍😘
متشکرم امین عزیز.
هربار مقاله هاى شمارو میخونم،عطش رسیدن به رویاهام بیشتر میشه👌🙏🙏
بهداد عزیز از لطفتان متشکرم.
دقیقا همین هدف مورد نظر من است.
ما هم دوست داریم…
هم مقاله هایِ شما را
وَ هم آب هویج بستنی😍
از لطفتان سپاسگزارم.
خب یه سوال
وقتی میدونین که باید یه کار رو انجام بدین اما به هزار و یک بهونه ازش در میرید و بارها و بارها هم تکرارش کنین،میدونین مسیری که میرین اشتباه هست اما یجوریه انگار دست و پای آدم بسته باشه و نتونه کار مفیدی انجام بده
چیکار میکردین؟
طبیعتاً فیلمای انرژی بخش هم جواب نمی‌ده،درواقع متوجه این موضوع هم هستین که این یه عامل درونی هست که باید درست بشه نه از بیرون
آیدا عزیز در این مقاله راجبش توضیح داده ام :
https://yekhesekhob.com/destroy-the-inertia-of-the-mind/
اگر باز هم می بینید میلی به تغییر کردن ندارید و از انجام دادن چیزی که می دانید به نفعتان است طفره می روید ، می توان گفت شما اهمال کاری را پیش گرفته اید. این انتخاب شماست و کاملا قابل احترام است!
با تشکر از شما که همواره با مطالب زیبا مارو دلگرم میکنین.بسیار ممنون
خواهش میکنم همراه گرامی. بدرخشید… 🙂
موفق باشید
ممنون از این مطالب زیباتون….و دقیقا همینطوره من یه مدت همینجوری بود و متاسفانه ادمای اطرافمم خیلی زیاد باعث شدن من خودمو بااین و اون مقایسه کنم و همش میگفتن شانس دارن بقیه ما نداریم ما هیچی نمیشیم وواقعا تقصیر خودمم بود ک ازشون تاثیر میپذیرفتن ولی خداروشکر الان یه ادم دیگه شدم دیگه ب هیچ عنوان خودمو با مقایسه نمیکنی و همیشه هرکی ب موفقیت رسیده بهش میگم نوش جونت چون حقت بوده و تلاش کردی خب قطعا هم خدا جواب تلاشتو داده و هیچ ربطی ب شانس و اینا خرافات نداره
چه قدر خوب که دیگر حرف دیگران برایتان اهمیت ندارد. ازینکه توانسته اید تغییر کنید بسیار خوشحالم…
سلام،کاش منم مثل شما بتونم خودمو تغییر بدم🙏
دقیقا درسته…زندگی به کسی رو میاره که براش بجنگه…کسی که یه گوشه بشینه منتظر عدالت و همچنین فرصت (به اصطلاح شانس!) هیچ‌وقت زندگی رضایتمندی نخواهد داشت و زندگی با اون مثل یه قربانی ،تا ابد رفتار میکنه و به انزوا میکشونه..!!
بله دقیقا همینطور است که گفتید. باید با زندگی چنگید و خاکش کرد!
سلام نوشته عالی بود با عنوانی جذاب و راهکاری فوق العاده تر مرسی.
درود.
خوشحالم که دوست داشته اید همراه گرامی 🙂 بدرخشید…